مسیب یارمحمدی واصل؛ فاطمه عظیمه السادات؛ محمدرضا ذوقی پایدار؛ حسین محققی
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی انجام شد. پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. تمامی کودکان پسر مبتلا به اختلال افسردگی با دامنه سنی 5/5 الی 4 سال مراجعهکننده به مرکز مشاوره «شناخت نو» شهر اصفهان در ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین تأثیر درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور بر بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به افسردگی انجام شد. پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. تمامی کودکان پسر مبتلا به اختلال افسردگی با دامنه سنی 5/5 الی 4 سال مراجعهکننده به مرکز مشاوره «شناخت نو» شهر اصفهان در سال 1399 جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. با روش نمونهگیری هدفمند تعداد 30 نفر از کودکان و والدین آنها انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه مساوی 15 نفری جایگزین شدند. برای گردآوری اطلاعات از چک لیست احساسات کودکان پیشدبستانی (لوبی و همکاران، 2004) و مقیاس سنجش رفتاری کارکرد اجرایی- نسخه پیش‌دبستان استفاده شد. درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور طی 14 جلسه 1 ساعته بهصورت هفتگی برای آزمودنیهای گروه آزمایش اجرا شد اما گروه گواه برنامه درمانی را دریافت نکرد و در لیست انتظار قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان تعاملی والد-کودک هیجانمحور بر بهبود کارکردهای اجرایی با ضریب اتای 81/0 تأثیر معناداری داشته است، همچنین این درمان بر مؤلفههای کارکردهای اجرایی شامل میزان تغییر، بازداری، برنامهریزی، مهار هیجانی و حافظه فعال مؤثر بوده است. بنابراین می توان درمان تعاملی والد- کودک را به عنوان یک راهبرد درمانی برای والدین، جهت بهبود کارکردهای اجرایی به کار برد.
